نوشتاری به بهانه ی زادروز منوچهر بدیعی
كاركادو: به بهانه ی چهاردهم فروردین ماه هشتادمین زادروز منوچهر بدیعی، علی اصغر محمدخانی یادداشتی را منتشر نموده است.
در متن یادداشت این نویسنده كه در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: «چهاردهم فروردین هشتادمین سالروز تولد
منوچهربدیعی مترجم و دوست هم روزگار ماست. بدیعی دوستی باذوق و شوخ طبع است كه آثار مختلفی را به فارسی ترجمه كرده است. پاره ای از سالهای عمرش را وقف ترجمه‌ی آثار جیمزجویس به ویژه اولیس كرد كه امكان انتشار آن فراهم نشد اما كتاب" چهره مرد هنرمند در جوانی" با ترجمه‌ی او برگزیده جایزه كتاب سال شد. علاقه بدیعی به پیوند ادبیات و فلسفه سبب شد كه مقالاتی را در این عرصه ترجمه و در مجله‌ی ارغنون و.... كتاب ماه ادبیات و فلسفه منتشر كند. محضر بدیعی باز گرم و آموزنده است. همیشه چاشنی ملایمی از طنز در گفتارش احساس می شود و همین نكته به هم نشینی با او لطف و جاذبه ای خاص می بخشد. درست است كه گاهی در برخوردها با مدعیان و خودپسندان رفتار او نوعی سردی و غرور نشان داده است اما با چاشنی لبخند و گرمی و دلنوازی و شفقت و مهربانی و صراحت لهجه پی می بریم كه به دنبال راهنمایی و عیان ساختن حقیقت است و ادبیات و زندگی با راستی و صداقت برای او اهمیت فراوان دارد.
بدیعی دوستی ۶۰ ساله با ابوالحسن نجفی داشت و با بعضی از اصحاب جنگ اصفهان دوستی او ادامه دارد. نجفی را برادر بزرگ خود می دانست. نظم و انضباط نجفی را سرمشق خود قرار داده است. درآخرین نشستی كه باحضور نجفی برای نقد و بررسی كتاب " آری و نه به رمان نو" درسال ۱۳۹۳ درشهركتاب برگزارشد بحث های بسیار جدی دراین باره عنوان شد و این كه چرا بدیعی به سراغ ترجمه‌ی آثارآلن رب گریه مانند" ژلوزی"، " درتودرتو" و" آری ونه به رمان نو" رفته است. هم سخنی با بدیعی و خواندن آثار او گواه است برصراحت گفتار او و دقت در ترجمه و نوشتار.
آثاری همچون" جاده فلاندر" كلودسیمون، "آدم اول " آلبركامو، " ژان باروا" روژه مارتن دوگار و آثارآلن رب گریه و سینكلر لویس وجیمزجویس پنجره ای است برای نشان دادن دنیای ادبی كه او برگزیده است تا خواننده را در لذتی كه خود می برد شریك سازد.
سالروز تولد منوچهر بدیعی را تبریك می گوییم و آرزوی سلامتی و شادی و انتشار كتاب های جدید برای او داریم.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب