پرویز خان، خوب بود، کافی نه!
به گزارش کارکادو، فیلم پرویز خان به کارگردانی علی ثقفی را دیدم؛نخستین فیلم این کارگردان در سینمای ایران که تمام تلاش خودش را کرده تا با برانگیخته کردن حس وطن دوستی و غرور ملی مخاطب را مجاب کند تا بعد از تماشای این فیلم برایش کف بزند. غروری که سال هاست در سینمای ایران مهجور بوده و کمتر کسی به سراغش رفته است.
در روزگاری که سینمای ایران پر است از فیلم های کمدی با بازیگران سرشناس در این زمینه که گیشه ها را هم تسخیر خودشان کرده اند روایت زندگی مردی که الگوی اخلاق بوده دلیل روشنی است بر سبک متفاوت ثقفی و نگاهی که او به سینما دارد.
فیلم های ورزشی بطور معمول قشر خاص خودشان را دارند و زیاد با گیشه رابطه خوبی برقرار نمی کنند اما بیان کردن قسمتی از زندگی فردی که همه می گفتند معلم اخلاق بوده و نظم برایش در اولویت خط بطلانی است بر آن چه که اینروزها در سینمای ایران رایج است؛یعنی فیلم های جشنواره پسند، روشنفکرانه و البته تا حدودی سخیف!البته این را هم باید در نظر گرفت که در این فیلم بیشتر یک قصه سازی اتفاق افتاده و بازیکنان کودتاچی در آن زمان بسیاری از روایاتی که نشان داده می شود را قبول ندارند.
بدون شک نقطه قوت این فیلم بازی سعید پورصمیمی است که حسابی در نقش خودش فرو رفته بود. هنرمند سینمای کشور که در ۸۰ سالگی چنان نمایشی از خودش بر جای گذاشته که بدون تعارف باید گفت به تنهایی بخش اعظمی از فیلم را پیش برده است.
با اینحال نظرها متفاوت می باشد و می خواهم نگاهی ورزشی به فیلم پرویز خان داشته باشم. این نخستین کار ثقفی بوده و اساسا اگر چند فیلم دیگر ساخته بود شاید به جزئیات بیشتر و بیشتر توجه می کرد اما به عنوان یک خبرنگار ورزشی باید بگویم که چهره بسیاری از ورزشکاران شباهت زیادی با بازیکنان فوتبال آن تیم نداشت. شاید تا حدودی قایقران، عابدزاده و زرینچه به واقعیت نزدیک بودند و سایر بازیکنان با فوتبالیست های اصلی فاصله بسیاری داشتند.
دوم این که اگر یک مخاطب غیر فوتبالی یا غیر ورزشی بخواهد این فیلم را تماشا کند بدون شک گیج خواهد شد. قصه پیش از بازی حساس با کویت در انتخابی المپیک ۱۹۸۸ را روایت می کند. نوشتن چند خط در آغاز فیلم از نظر من توضیحات کاملی برای شرح یک واقعه نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب