چطور مهین قاتل زنجیره ای شد؟
به گزارش کارکادو روزنامه خراسان نوشت: نگاهی به مستند تحسین شده نخستین قاتل سریالی زن در ایران که در نمایش خانگی انتشار یافته است.
از روز گذشته مستند سینمایی «مهین» به کارگردانی محمدحسین حیدری در پلت فرم های اینترنتی انتشار یافته است. این فیلم مستند که به جنایت های «مهین قدیری» اولین قاتل زنجیره ای زن ایران می پردازد، سال ۹۸ در گروه سینمایی هنر و تجربه به نمایش درآمد و حدود ۴۰ میلیون تومان فروخت. این فیلم مستند پیش از این هم نظر علاقه مندان به سینما را جلب کرده بود و در جشنواره فیلمهای مستند سینماحقیقت، دومین فیلم از نگاه تماشاگران شده بود. گزارش پیش رو، نگاهی به مستند سینمایی ۹۳ دقیقه ای «مهین» است. یک سوژه حساسیت برانگیز «مهین» در نگاه نخست، واجد سوژه ای بسیار جذاب و حساسیت زاست؛ یک زن جوان که مادر دو فرزند کوچک است و تحت تاثیر برخی شرایط و مسائل زندگی، به جنایت های هولناکی دست می زند. این جنایت ها که ۱۳ سال پیش در شهر قزوین اتفاق افتاده، دستمایه ساخت فیلم مستندی شده است که جزئیاتی تکان دهنده و جذاب از قتل های مهین قدیری را به نمایش می گذارد. نکته جالب آن که این فیلم، محصولی از خانه مستند انقلاب اسلامی وابسته به سازمان هنری-رسانه ای اوج است و ورود اوج به چنین سوژه ملتهبی، در نوع خود چشم گیر است؛ خصوصاً آن که این زن در عین حالی که مادر است، مرتکب جرم می شود و از قضا انگیزه جنایات او ارتباط مستقیمی با همین حس مادرانگی وی دارد! در نگاه نخست، به نظر می آید مستند «مهین»، با مفهوم «مادری» ناسازگار است اما با نگاه به فیلم، مشخص می شود که این گونه نیست و این فیلم با نگاه دقیق فیلم ساز و سرنخ هایی که مصاحبه شوندگان همچون روان شناس و مأموران پیگیری قتل ها به دست می دهند، این تفکیک را به درستی قائل می شود. ضعف در بازسازی بخش اعظم فیلم مستند «مهین» خصوصاً در نیمه نخست، بازسازی شده و در آن استفاده خاصی از تصاویر آرشیوی و عکس نشده است؛ امری که سختی کار را دوچندان می کند؛ سازندگان هیچ بهره ای از بریده جراید که در این گونه فیلمهای مستند، رایج است، نبرده اند و با استفاده از یک بازیگر تئاتر بعنوان بازیگر نقش «مهین قدیری» و تعدادی بازیگر دیگر، صحنه جنایت ها را بازسازی کرده اند. بنابراین بدون شک واجد جذابیت بیشتری برای مخاطب است. باآنکه در بازسازی ها، بی دقتی هایی به چشم می خورد که برای روایت سال ۱۳۸۷ چندان توجیه پذیر نیست؛ مانند نمایش هدست بی سیم و خودروی تیبا که در سال ۸۷ هنوز به تولید انبوه نرسیده بود. ورود نسبی به جزئیات محمدحسین حیدری کارگردان مستند «مهین» کاملاً به سوژه وفادار بوده و ذره ای از روایت شاه پیرنگ غافل نمانده است. با این وجود به نظر می آید از نظر پرداخت، در حالیکه فیلم بدون پرده پوشی موارد ملتهب ساخته شده اما سوژه، همچنان جذاب ترین چیزی است که به تصویر کشیده شده و به نوعی، سوژه از پرداخت آن جلوتر است. حیدری کوشیده تا روند تحقیقات را با بخشی از جزئیات قابل نمایش، به تصویر بکشد و در این کار، تا حدی موفق بوده اما پنج قتل در فاصله کمتر از شش ماه توسط یک زن، هنوز جزئیات بیشتری دارد که سازندگان به هر علت از نمایش آن دست کشیده اند؛ باآنکه امکان دارد دلیل آن بدآموزی احتمالی برای مخاطبان باشد. شواهد یافت شده در خانه قاتل و جزئیات بامزه از خریداری دارو توسط وی از گیرایی های مستند «مهین» به شمار می آید. یک درام کارآگاهی جذاب با وجود آن چه گفته شد، فیلم مستند «مهین» برای مخاطب عام بسیار جذاب است؛ به مثابه یک فیلم داستانی جنایی/کارآگاهی هیجان انگیز که مخاطب با گروه پلیس و بازجو همراه می شود و به دنیای تاریک ذهنی قاتل پا می گذارد. مهم ترین نقطه قوت مستند «مهین» به جز سوژه، روند تدریجی و سینوسی روایت، در تبدیل قاتل به قربانی و باردیگر قاتل است که از نظر حسی، درام بسیار خوبی برای مخاطب می سازد و بیننده را میخکوب می کند. انگیزه عجیب یک مادر برای وقوع ۵+۱ قتل و همینطور تصویر زنی که با یک جنازه روی صندلی عقب خودرویش، ساعت ها در خیابان پرسه می زند، از نکات تکان دهنده «مهین» است. یافتن سوژه های قتل و روایت پرضرباهنگ لحظات منتهی به دستگیری قاتل، دیدنی از آب درآمده است. پایان بندی به اندازه مستند سینمایی «مهین» باآنکه در دقایق اولیه احتیاج به حوصله دارد و در نیمه دوم هم ضرباهنگ تندی ندارد اما به علت همان جذابیت و دیگرگونی سوژه و قتل ها که گفته شد، برای مخاطب عام گیرا و خوشایند است. نقطه عطف دوم مستند که یک فراز حسی دیگر برای مخاطب ایجاد می کند، نیمه های بازجویی هاست که قاتل به تدریج با بازجوها هم انس می گیرد و روایت خود از قتل ها را راحتتر بیان می کند؛ ماجرا تا جایی پیش می رود که عبارت قابل تأمل «طلافروشی سیار» را برای یکی از طعمه هایش به کار می برد. مستند «مهین» باآنکه به صدمه شناسی شعاری نمی پردازد اما بدون ریشه یابی هم تمام نمی گردد و مسائل و مشکلاتی را که کمک می نماید شخصیت «مهین قدیری» به یک هیولا تبدیل گردد، بدون تاکید بیان می کند؛ تا جایی که از فیلم بیرون نمی زند و اثر را به یک محصول نصیحت گر تلویزیونی تبدیل نمی نماید. ۵۸۵۸
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب