شرح دعای روز بیست و چهارم ماه رمضان انکار ولایت امیر المؤمنین (ع) مستوجب خشم الهی
کارکادو: قم «خدایا در این ماه اسباب خشنودیت را از تو می خواهم و از آنچه تو را می آزارد به تو پناه می برم و توفیق در اطاعت و عدم نافرمانیت را از تو می خواهم؛ ای بخشنده درخواست کنندگان»
«اللَّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ فیهِ ما یُرْضیکَ، وَاعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذیکَ، وَاسْئَلُکَ التَّوْفیقَ فیهِ لِأَنْ اطیعَکَ وَلا اعْصِیَکَ، یا جَوادَ السَّآئِلینَ»
«خدایا در این ماه اسباب خشنودیت را از تو می خواهم و از آنچه تو را می آزارد به تو پناه می برم و توفیق در اطاعت و عدم نافرمانیت را از تو می خواهم؛ ای بخشنده درخواست کنندگان»
شرح دعای روز بیست و چهارم ماه رمضان از منظر آیت الله مکارم شیرازی:
هیچ چیزی برای انسان لذّت بخشتر از این نیست که احساس کند محبوب عزیز و دلبند و والا مقامش از او راضی است، این احساس رضایت آنچنان نشاطی به انسان میبخشد که با هیچ چیز برابر نیست
آری لذّت درک رضای محبوب، از بزرگترین لذّات معنوی است، لذّتی آمیخته با احساس شخصیت و ارزش وجودی، چونکه اگر ارزش و شخصیتی نداشت از طرف محبوب بزرگش پذیرفته نمی شد.
اینطور است که در کلام وحی می خوانیم: « وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ اکْبَرُ؛ و رضا و خشنودی خدا از همه اینها برتر است»
در زیارت جامعه کبیره منکران ولایت، مغضوب خدا محسوب می شوند: «وَعَلی مَنْ جَحَدَ وِلایَتَکُمْ غَضَبُ الرَّحْمنِ؛و بر منکران ولایت شماست خشم و غضب خداوند»
اینگونه است که حضرت زهرا (س)، در جمع زنان مدینه، نسبت به منکران ولایت علی (ع) اظهار تنفر و انزجار شدید می کند.
چونکه آنان از این امتحان بزرگ پیروز بیرون نیامدند و رو سفید نشدند و چه خوش بود که «محک های تجربه» به میان آید تا آنها که «غش» دارند، سیه روی شوند و چه خوب است که کوره های داغ امتحان بر پا شود تا «سیاه سیم و زر اندود» باطن خودرا آشکار سازد.
ولایت پذیری به مثابه‌ی اطاعت از خدا
اطاعت و فرمانبرداری مخصوص خداست، ولی اطاعت پیامبران و امامان از آن جا که آنها مبلّغ احکام خدا هستند لازم است؛ پس اطاعت آنها در حقیقت اطاعت خداست.
اینطور است که خداوند در قرآن کریم، روی مساله «حب فی اللَّه و بغض فی اللَّه» و ولایت اولیای حق تکیه کرده و پس از بیان مساله «ولایت»، به وجوب اطاعت خدا و اطاعت رسول و آن کس که درحال نماز زکات می پرداخت امیرمؤمنان (ع) حکم می دهد و می فرماید: «وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُون؛ کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند، پیروزند؛ (زیرا) حزب و جمعیّت خدا پیروز است. بدین سبب خط حزب اللَّه همان خط ولایت و بریدن از غیر خدا و پیامبر و اوصیای او است.
و یا در حدیثی از رسول خدا (ص) می خوانیم که «اصحاب الجنة» را به کسانی تفسیر فرمود که از او اطاعت کردند و ولایت علی (ع) را پذیرا شدند و«اصحاب النار» را به کسانی که ولایت علی (ع) را ناخوش داشتند و نقض عهد کردند و با او پیکار نمودند.
یا جواد السائلین
همچون نام هایی که منعکس کننده صفتی از صفات پروردگار است؛ مانند جواد که صفت جود و بخشندگی خداوند را بیان می کند.
مرحوم علامه مجلسی در این حوزه می گوید: به خداوند سخی گفته نمی گردد امّا جواد گفته می شود چونکه اصل سخاوت به مفهوم نرمی است، و این واژه از این نظر به افراد با سخاوت گفته می شود که به هنگام عرض حوائج نرمش نشان می دهند و نرمش و خشونت درباره خداوند مفهومی ندارد، بلکه از صفات مخلوقات است.
خداوند، جواد است؛ یعنی هر آنچه سزاوار به حال ممکنات بوده و ممکنات قابلیت آنرا داشتند به آنها ارزانی داشته بدون اینکه سوداگر باشد و دادوستد داشته باشد یعنی بدون اینکه بدین وسیله بر ذات خویش افزوده و خودرا کامل تر نماید.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب