چرا هنرمندان مشهور، ظاهر عجیب و غریبی دارند؟
کارکادو: ایسنا نوشت: مفسرین درباره علت اینکه هنرمندان پوشش های خاص و متفاوتی را انتخاب می کنند نظرات متفاوتی ارائه می دهند اما یک تفسیر منطقی از این مساله می تواند این باشد که آنها جسم خودرا محلی برای ارائه یک اثر هنری می دیدند.
تعدادی از هنرمندان در طول تاریخ، جسم شان را مساحتی برای عرضه افکار و عقاید هنری خود در نظر گرفتند و بدین ترتیب ظاهری خاص و گاهی عجیب برای خود درست کردند. الجزیره در مطلبی که بتازگی منتشر نموده به ظاهر عجیب تعدادی از هنرمندان برجسته تاریخ پرداخته و دلیل تمایل آنها برای داشتن شکل و شمایلی متفاوت و خاص را بررسی نموده است. در طول دهه ها هنرمندان بسیاری با ظاهری متفاوت در جامعه حضور پیدا کرده اند. از سبیل عجیب سالوادور دالی گرفته تا کلاه رنه ماگریت و نیز لباس های خاص فریدا کالو. این هنرمندان با پوشش متفاوت خود نشان می دانند که از سطح تخیلی وسیع تر و فراتر از مردم عادی برخوردار می باشند که گاهی نیز سبب درد و رنج آنها می شود. مفسرین درباره علت اینکه هنرمندان پوشش های خاص و متفاوتی را انتخاب می کنند نظرات متفاوتی ارائه می دهند اما یک تفسیر منطقی از این مساله می تواند این باشد که آنها جسم خودرا محلی برای ارائه یک اثر هنری می دیدند. گوستاو کلیمت گوستاو کلیمت، نقاش اتریشی (۱۹۱۸-۱۸۶۲)، لباس بلندی شبیه به روپوشی که بیماران در آن زمان در آسایشگاه های روانی می پوشیدند، بر تن می کرده است. منتقدان این پوشش را نمادین و نوعی مد هنری می دانستند. این نوع پوشش سبب شهرت این نقاش شده بود و عکاسان را به سمت او جذب می کرد.
فریدا کالو فریدا کالو، نقاش مکزیکی (۱۹۵۴-۱۹۰۷)، نیز همچون هنرمندانی است که در طول حیات هنری اش، ظاهری عجیب و پوششی متفاوت را برای خود برگزیده بود. کالو از فلج اطفال رنج می برد و حرکت کندی داشت و بعد از یک تصادف توانایی حرکت خودرا بطور کامل از دست داد. در نهایت فریدا قادر به راه رفتن شد اما تا آخر عمر از درد پا و بیماریهای جسمی رنج می برد. لباس های فریدا کالو انتخابی جسورانه از رنگ های گرم و نقش و نگارهای زیبا بود. شاید این هنرمند که در زندگی عاطفی اش هم چندان موفق و سعادتمند نبود، با این نوع انتخاب لباس، اهتمام داشته تا لذت و شادی را در پوشش و ظاهرش جست وجو کند. همین طور کالو که مخالف سیاست های امپریالیستی اروپا و آمریکا بود، اهتمام داشت تا مخالف جریان مد روز حرکت نماید و به فرهنگ سنتی مکزیک پناه ببرد اما هنرمند باذوق مکزیکی در این حوزه همچون شخصی بود که چندین پرنده را فقط با یک سنگ می زند! پوشش کالو مملو از رنگ و زنانگی و سنت گرایی بود.
رنه ماگریت رنه ماگریت، نقاش سوررئالیست بلژیکی (۱۹۶۷-۱۸۹۸)، همیشه با کلاهی سیاه ظاهر می شد. در بیشتر تابلوهای نقاشی اش نیز این کلاه سیاه وجود دارد و گاهی کل صورت را پوشانده است. در مشهورترین اثر ماگریت به نام «پسر انسان» نیز مردی با همین کلاه ترسیم شده که سیبی صورتش را پوشانده است. استفاده زیاد نقاش از این کلاه سیاه در آثارش نشان داده است که کلاه سیاه برای او معنای سوررئال خاصی داشته است. معنایی که طبق معمول در ذهن پیچیده هنرمند نهفته است.
سالوادور دالی سالوادور دالی، نقاش اسپانیایی (۱۹۸۹-۱۹۰۴) نیز از مشهورترین هنرمندان سورئالیست بود که در قرن بیستم می زیست. سالوادور دالی به سبیل های بلند و خاص خود معروف است. گفته شده او فردی خودشیفته و مغرور بود و سبیل های بلند و نمادینش نیز نشانی از همین خودشیفتگی مفرط او داشت. تعدادی از منتقدان دلیل این خاصیت اخلاقی دالی را توجه و تحسین بیش از اندازه مادرش نسبت به او می دانند. این در شرایطی است که رابطه دالی با پدرش رضایت بخش نبود. نقاش معروف با استفاده از موم سبیل خودرا ثابت نگه می داشت و نزدیک به حدود ۳۰ سال موفق شد که ظاهر خاص خودرا به همین ترتیب حفظ کند. شهرت سبیل های سالوادور دالی تا جایی پیش رفت که او کتابی درباره تاریخچه سبیل هایش نوشت. دالی در این کتاب ماجرای سبیل هایش را از شروع جوانی تا وقتی که سبیل هایش تبدیل به یک برند تجاری شده و برای تبلیغات به او هجوم می آوردند، نوشته است. این کتاب کلمات کمی دارد و بیشتر حاوی تصاویری است که دوست عکاس سالوادور دالی به نام فیلیپ هالسمن گرفته است. این کتاب نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در نیویورک منتشر گردید.
۵۷۲۵۹
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب