پل سزان را با تماشای این نقاشی ها بشناسید
کارکادو: «پل سزان»(1839-1906) یکی از تأثیرگذارترین و بزرگ ترین نقاشان پست-امپرسیونیست بود. در این گزارش لیستی از چند نقاشی مختلف از هنرمندی که به عنوان پدر هنر مدرن شناخته می شود را مشاهده می کنید که طبیعت بی جان، پرتره ها و نقاشی های روستایی او را شامل می شود.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، بااینکه «پل سزان» بعنوان یک امپرسیونیست شناخته می شود، آثار و ایده های وی در دوره های بعدی هنری شاید برجسته تر باشند. در حالیکه «سزان» رنگ های درخشان امپرسیونیسم را حفظ نموده بود، سایر محدودیت های این مکتب را رد کرده و به ساختارهای اشیاء تمرکز کرد. «سزان» با الهام از آثار تیتان و پیتر پل روبنس و با نگاهی به اشکال هندسی طبیعت، راه را برای کیوبیسم هموار کرد. برجسته ترین آثار سزان طبیعت های بی جان پویا و زنده او هستند. در ادامه با شماری از آثار مهم این هنرمند آشنا می شوید:
۱. «سبد سیب »، حدود ۱۸۹۳
«سبد سیب » شاید بهترین مدرک از تأثیر «سزان» بر کوبیست هایی مانند «پابلو پیکاسو» باشد. در حالیکه اشکال سیب ها، نان ها و بطری شبیه به زندگی واقعی هستند، اما میز مستطیلی که این اشیاء روی آن قرار دارند از نظر فیزیکی ناهماهنگ است. ترکیب بندی فقط یک زاویه از میز را نشان داده است که به جلو خم شده است. سبد سیب ها که عنوان اثر است، نیز به جلو متمایل شده و روی یک پایه قرار دارد که توسط بطری یا رومیزی ضخیم نگه داشته می شود. سیب ها خصوصاً گویی درحال لغزیدن به جلو و خارج از قاب هستند.
این طبیعت بی جان یکی از بهترین نمونه های بی مرز بودن سزان در نمایش اشیاء یا صحنه های واقعی است.
۲. ماهیگیران، حدود ۱۸۷۵
این اثر از سزان در سومین نمایشگاه امپرسیونیست ها در سال ۱۸۷۷ میلادی در پاریس به نمایش درآمد. مردی به رنگ سیاه از کنار گروهی از ماهیگیران و زنان خوش لباس که از روزی رنگارنگ و آفتابی در کنار ساحل لذت می برند، عبور می کند. این یک صحنه گرم و دلنشین است. این نقاشی یک نمونه اولیه از تغییر پالت رنگی سزان از رنگ های تاریک دهه گذشته به رنگ های روشن تر است که وی در سالن های امپرسیونیست ها در دهه ۱۸۷۰ به نمایش گذاشت. این اثر تحت تأثیر نقاشی های فضای باز کلود مونه و ادوارد مانه قرار گرفته است. وی همینطور از نقاشان رنسانس، مانند تیتان و رافائل، الهام گرفت.
۳. مونت سن-ویکتور و پل رودخانه آرک، ۱۸۸۲–۱۸۸۵
این اثر قسمتی از مجموعه ای از نقاشی ها است که در آن «پل سزان مونت سن-ویکتور، کوهی در جنوب فرانسه را به تصویر کشیده است. سزان در دوران تمرین در فضای باز (en plein air)، این مناظر خیره کننده را نزدیک خانه خواهرش که در بالای تپه قرار داشت نقاشی کرد. او اشکال هندسی طبیعت را به زیبایی به تصویر کشید.
دره با ضربات قلم موی کوچک پوشیده شده است در حالیکه خانه ها حدودا مانند جعبه ها به نظر می رسند. در همین حال، پل راه آهن در دوردست با قوس هایش طراحی رومن گونه دارد. یک درخت در مرکز قاب بیرون زده است، تنه آن حدودا به پس زمینه ترکیب می شود در حالیکه سبزه های سبز آن با آسمان که رنگ های آبی، بنفش و سبز در آن دیده می شود، تضاد دارند. این نقاشی یک موفقیت اعجاب انگیز از اشکال، رنگ ها و زیبایی های طبیعت است.
۴. دهقان نشسته، ۱۸۹۲-۱۸۹۶
حال بیایید به پرتره های پل سزان نگاهی بیندازیم. فردی که با حالتی اندیشمند در این نقاشی به تصویر کشیده شده، گمان می رود یکی از کارگران ملک خانوادگی سزان بوده باشد. در حقیقت، پالت رنگی این پرتره مشابه رنگ هایی است که سزان در نقاشی هایش از مردانی که دور میز درحال بازی کارت هستند، به کار برده است. با این وجود، این اثر یک فرد را نشان داده است که رو به جلو نشسته، پاهایش را روی هم انداخته و حالتی غمگین و متفکر بر چهره دارد. شاید او ترجیح می داد بجای نشستن برای یک پرتره، مشغول بازی کارت باشد. با این حال، این اثر همچون تمام پرتره های برجسته، در بیننده حس کنجکاوی و همدلی نسبت به سوژه بوجود می آورد.
۵. مردی با کت آبی، حدود ۱۸۹۶–۱۸۹۷
مردی که در این پرتره به تصویر کشیده شده، همین طور در نقاشی های ورق بازان «سزان» در حوالی ۱۸۹۰ نیز به تصویر کشیده شده است. مانند خیلی از آثار متأخر سزان، این قطعه نمایشی چشم گیر از چگالی و تجربه گرایی است. در سمت راست مرد، یک نقاشی از زنی با یک چتر دیده می شود. در حقیقت، این تصویر قسمتی از یک پاراوان تاشو بوده که سزان نخستین اثر هنری خودرا روی آن نقاشی کرده است. تضاد بین این پس زمینه و کارگر روستایی با کت آبی ممکنست نماد دوگانگی میان مردان و زنان، تفاوت طبقاتی یا حتی آگاهی بازیگوشانه سزان از تکامل خود بعنوان یک هنرمند باشد.
لکه های کوچکی از رنگ سفید در سراسر کت آبی مرد دیده می شود. این ها نقاطی از بوم بدون رنگ هستند. با باقی گذاشتن این لکه های سفید، گویی سزان نقص در بررسی های خود حین نقاشی پرتره را عمداً نشان داده است. این افشای عمدی پروسه دشوار هنرمند، یکی دیگر از نوآوری هایی بود که سزان پیشگام آن شد و راه را برای هنر مدرن هموارتر کرد.
۶. خانه ماریا با نمایی از شاتو نوآر، ۱۸۹۵
هویت فردی که نامش در عنوان این نقاشی به کار رفته، نامشخص است اما موضوع آن واضح است. سزان علاقه زیادی به نقاشی ساختمان های روستایی زادگاهش، یعنی «اِکس-آن-پرووانس»، داشت. خیلی از این ساختمان ها دارای دیوارهای گچ کاری شده و سقف های کاشی کاری شده قرمز بودند. این اثر نسخه ای جدیدتر شبیه به از یکی از آثار اولیه سزان به نام «خانه مرد به دار آویخته» (۱۸۷۳) است. آن نقاشی در نخستین نمایشگاه امپرسیونیست ها به معرض نمایش گذاشته شد.
علاوه بر رنگ های روشن تر، این نسخه دارای فرمالیسم دوران پایانی سزان است. آسمان پر از ضربات قلم موی کوچک و سریع است، در حالیکه خطوط درختان ناهموار بوده و جاده در پایین تصویر حدودا با ساختمان های هندسی که به سوی آن امتداد دارند، یکی شده است. این چشم اندازهای معماری مقدمه ای مهم برای آثار پابلو پیکاسو و «ژرژ براک» شدند.
۷. طبیعت بی جان با کوزه زنجبیل و بادمجان ها، ۱۸۹۳–۱۸۹۴
باردیگر به طبیعت بی جان بازمی گردیم! پل سزان این کوزه زنجبیل خاص را در خیلی از طبیعت بی جان هایش به تصویر کشیده است. در حقیقت، تمام این اشیا برای هرکسی که عاشق نقاشی های طبیعت بی جان سزان باشد، آشنا خواهند بود. این اثر باز هم یک نمایش خیره کننده از اشیای روزمره است که با رنگ های غنی، اشکال هندسی و الگوهای لایه ای ارائه شده اند.
شاید تکرار این اشیای خاص در آثار سزان به تقویت حس آشنایی و گرمای زندگی خانگی کمک می کند؛ جایی که ما این اشیا را هر روز از زوایای جدید می بینیم، جابجا می نماییم و از آنها استفاده می نماییم.
۸. کاج بزرگ، ۱۸۹۰–۱۸۹۶
در این نقاشی یک درخت بلند و باشکوه بر ترکیب بندی غلبه دارد، اما گویی تحت فشار چیزی درحال تقلاست. با این وجود، سزان هیچ نشانی از باد یا نیروی خارجی بر درخت نشان نمی دهد. درخت به تنهایی ایستاده است، خمیده و ناهموار، در حالیکه پویایی و عظمت آن، درختان کوچک تر را تحت الشعاع قرار داده و حتی سبب شده آنها نیز از آن فاصله بگیرند. این اثری خارق العاده است.
۱۰. هرم جمجمه ها، ۱۹۰۱
«سزان» گرچه خود از این مورد غافل بود، اما هنگامی که این ترکیب جمجمه ها را نقاشی کرد، تنها پنج سال دیگر از عمرش باقیمانده بود با این وجود، وی در سالیان پایانی زندگی اش به شدت درگیر مفهوم مرگ بود.
«سزان» قبل از آنکه در سال ۱۹۰۶ بر اثر ذات الریه جانش را از دست بدهد، چندین نقاشی طبیعت بی جان از جمجمه ها در هر دو رسانه رنگ روغن و آبرنگ خلق کرد. در این اثر، او سه جمجمه را بصورت یک هرم چیده است. پس زمینه تاریک شاید یادآور پالت رنگی تیره و سبک رمانتیک آثار اولیه او باشد.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب