گزارشی از یک جنایت جنگی در روستاهای کردستان
به گزارش کارکادو، تیرماه سال ۱۳۶۷ یادآور یکی از وحشتناک ترین و دردناک ترین جنایت های رژیم بعث عراق و صدام ضد غیرنظامیان بی گناه و روستاییان «کُرد» در روستاهای «زرده» ریجاب، «دیره» و «بابایادگار» در اطراف گیلان غرب است.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی که در دوران دفاع مقدس به مدت چند سال مسئول تبلیغات جبهه و جنگ «قرارگاه کربلا» را برعهده داشت و از سال ۶۴ به بعد هم فرمانده جنگ های نوین قرارگاه خاتم الانبیا (ص) بوده است، در اینباره ضمن اشاره به جنایت شیمیایی رژیم بعث عراق در روز سی و یکم تیرماه سال ۱۳۶۷ و بمباران روستاهای «زرده»، «دیره» و «باباگلی» در غرب کشور می گوید: رژیم جنایت پیشه بعث عراق و صدام سفاک در سال پایانی جنگ، یعنی از آغاز سال ۱۳۶۷ به دامنه بمباران و گلوله باران شیمیایی در سرتاسر جبهه ها ضد رزمندگان اسلام افزود به صورتی که روزانه مواضع ایران را آماج حملات بی رحمانه شیمیایی قرار داد و صدمات زیادی را به بار آورد.
نظامیان و سردمداران رژیم بعث عراق به این هم بسنده نکردند و به موازات حملات شیمیایی در جبهه ها، شهرها و روستاهای مرزی را در استانهای آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان با بمب، راکت و گلوله های شیمیایی هدف قرار دادند و با انتشار گازهای فشرده مرگ آور، روزانه ده ها نفر را شهید و مصدوم کردند.
سردار نیکخواه بهرامی خاطرنشان کرد: عراق در سری جدید جنایت جنگی و اقدامات خلاف حقوق بشر، در شهر های بانه، سردشت، مریوان، پاوه، نودشه، ریجاب، جوانرود، سرپل ذهاب، خرمشهر، اهواز، هویزه و حدودا در تمامی روستاهای مرزی بخصوص استانهای کردنشین و غرب نشین کشور، از آغاز فروردین تا سی ام تیر، صدها نفر از زنان، کودکان و سالخوردگان را قربانی جنایت هایش کرد و هزاران نفر در این خصوص مصدوم شدند. تمامی این جنایت ها به علت مسلمان بودن این مردمان و حمایتشان از انقلاب اسلامی ایران بود. مصدومان شیمیایی ابتدا با بمب ها و گلوله های انفجاری مجروح و سپس با گازهای شیمیایی مورد مصدومیت مضاعف قرار گرفتند. این، نشان از اوج روحیه انتقام جویانه دشمن و ضدانسانی بودن آن دارد.
۳۱ تیرماه سال ۱۳۶۷ یادآور یکی از وحشتناک ترین و دردناک ترین جنایت های رژیم بعث عراق و صدام ضد غیرنظامیان بی گناه و روستاییان «کُرد» در روستاهای «زرده» ریجاب، «دیره» و «بابایادگار» در اطراف گیلان غرب است. بعنوان مثال، در آن روز و در حالیکه مردم روستای «زرده» و اهالی روستاهای اطراف در روز عید قربان اطراف چشمه روستا مشغول انجام مناسک مذهبی بودند، غافلگیرانه به قصد انتقام و تعمدا مورد بمباران ۱۰ فروند هواپیما و پرتاب بیشتر از ۳۰ فروند بمب و راکت شیمیایی حاوی گازهای کشنده «خردل»، «اعصاب» و «سیانور» قرار گرفتند و فورا ۲۷۵ نفر از این اهالی بخصوص کودکان و زنان و سالخوردگان در دم به شهادت رسیدند. همینطور بیشتر از ۱۵۰۰ نفر بشدت مجروح شدند و شادی آنها به عزا تبدیل شد. جانیان حیوان صفت رژیم بعث عراق به این هم بسنده نکردند و روستاهای «دیره» و «بابایادگار» را هم همزمان مورد بمباران مشابه قرار دادند و چندین نفر را شهید و بیشتر از ۶۵۰ نفر را مصدوم کردند.
دامنه خسارت ها علاوه بر آسیب زدن به جان انسان های مظلوم، دامن گیر محیط زیست، زمینهای کشاورزی، محصولات مردم و نابودی دام و طیور آنها هم شد. این جنایت های نام برده علاوه بر وارد آوردن خسارت های انسانی و معنوی که تابحال هم التیام نیافته است، اثرات مخرب و خسارت های مادی و زیست محیطی بسیاری هم برجای گذاشته است.
وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در جهت افشای جنایت فوق توسط سفیر دائم خود در مقرر سازمان ملل طی سه نامه در روز ۳۱ تیر و اول مردادماه سال ۱۳۶۷اطلاعات لازم را در اختیار دبیرکل سازمان قرار داد و خواسته های به حق کشورمان را در خصوص محکومیت رژیم بعث عراق و تنبیه آن و اعزام کارشناسانی به این مناطق جهت بازدید از آثار و بقایای بمب ها و عوامل شیمیایی تکرار کرد. اما همچون گذشته با سکوت و بی تفاوتی سازمان ملل و شورای امنیت مواجه گردید و به خواسته های ایران جواب مساعد داده نشد. این، نشانه چراغ سبز آنها به عراق برای ادامه جنایت های این گونه بود. پس از این حادثه تا پایان جنگ و پذیرش آتش بس این حملات در جبهه ها کماکان ادامه داشت.
مسئولان با احساس تعهد بیشتر و با تشکیل کلینیک های تخصصی مجهز و پزشکان متخصص نسبت به مساله درمان مصدومان شیمیایی روستاهای غرب و شمالغرب کشور توجه ویژه داشته باشند تا از رجوع مصدومان به مراکز درمانی سایر استان ها بخصوص تهران که هزینه های گزاف و سردرگمی های آنها را به دنبال دارد ممانعت به عمل آورند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب