حمیدرضا صدر به تحلیل فوتبال وقار داد
کارکادو: مراسم سالگرد درگذشت حمیدرضا صدر نویسنده، منتقد سینما و مفسر فوتبال با حضور تعدادی از دوستداران و علاقه مندان او اجرا شد. رضا کیانیان، محسن امیر یوسفی، هوشنگ گلمکانی، عباس یاری، پانته آ بهرام، امیر حاج رضایی، تهمینه میلانی، مجتبی میرطهماسب، امید روحانی، احمد امینی، ابوالحسن داوودی، رضا جاودانی، پژمان راهبر و تعدادی از دوستداران و علاقه مندان به زنده یاد حمیدرضا صدر در این مراسم حضور داشتند.
به گزارش کارکادو به نقل از خبر آنلاین، مراسم سالگرد درگذشت حمیدرضا صدر نویسنده، منتقد سینما و مفسر فوتبال شامگاه جمعه ۲۴ تیر در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران اجرا شد. در ابتدای این مراسم پانته آ بهرام بازیگر سینما و تلویزیون روی صحنه آمد و بیان کرد: «صحبت کردن درباره حمیدرضا صدر هم سخت و هم آسان است. حمیدرضا صدر شبیه موجودی بود که دست های زیادی داشت؛ با یک دست نقد، با یک دست رمان، با یک دست کتاب و... می نوشت. پیش از این که به اینجا بیایم به این فکر می کردم که چه بگویم؟ نمی دانم شما به نشانه ها اعتقاد دارید یا نه، اما در همان لحظات پیش، خودم از حمیدرضا می خواستم که خودش به من بگوید امروز در این مراسم چه بگویم؟ ناگهان به کوچه ای رسیدم که نامش شهید حمید صدر بود و فکر کردم حمیدرضا نشانه را به من داد؛ نخستین تصویری که از ذهنم گذشت پاره ای در فیه ما فیه مولانا بود که در آن آمده بود «حقیقت آینه ای بود که از آسمان افتاد، به تکه های مختلف تقسیم شد، هر کسی تکه ای از آنرا برداشت، خودش را در آن تکه آینه دید و فکر کرد حقیقت را دیده است، در صورتیکه هر تکه از حقیقت دست هر کدام از ماست» ماهیت حمید چیزی شبیه همین است که در ذهن من نقش بسته؛ انگار یک تکه از عشق روی زمین افتاد، هر کدام پاره ای از وجود او را دریافت کردیم و به همان اندازه از او می دانیم.» حمید و تجربه «زیستن» با چگالی بالا
بهرام در ادامه مطرح کرد: «آشنایی من با حمید به جهت سینما بود ما درباره فیلم، بازیگری و... با یکدیگر صحبت می کردیم، بدین سبب می توانم بگویم آن پاره ای از حمید که دست من است، آنقدر عشق و مهر دارد که گفتنی نیست. او هیچ گاه از کلمات منفی و خشن استفاده نمی کرد، او برای من یک فیلسوف بی ادعا بود، گرچه مرگ اندیش اما مثبت اندیش هم بود. حمیدرضا صدر مرگ را در پیش می دید و همین موجب می شد همه توجه ما را به خود جلب نماید. فکر می کنم انتخاب های وی فوتبال و سینما بود؛ این انتخاب ها جمعی ترین هنرها هستند. از نظر من فوتبال هنر است. او ضمن این که تنهایی را دوست داشت عاشق جمع هم بود و این تضاد از حمیدرضا صدر موجود ویژه ای می ساخت. من به حمیدرضا خیلی حسادت می کردم چون این که بتوانی از جمیع جهات این همه محبوب باشی، حسادت برانگیز است، این که زیستن را با چگالی بالا تجربه کنی، حسادت برانگیز است. من هیچ پرسونای دیگری در زندگی ندیده ام که همزمان هم معروف و هم دوست داشتنی باشد. حداقل من کسی را تا این اندازه عمیق و جاری نمی شناسم. او آنقدر به مرگ پیله کرد که در نهایت مرگ را شکست داد. فقط می توانم بگویم حمید نمرد.» کتاب صدر غم نامه نیست، فتح نامه است
سپس رضا کیانیان روی صحنه آمد و اظهار نمود: «من فکر می کنم حمیدرضا صدر هنوز زنده است، باور نمی کنم رفته باشد. آن روزهایی که داشتم کتاب «از قیطریه تا اورنج کانتی» را می خواندم درست زمانی بود که نزدیک ترین دوستم در کنارم همین مراحل را طی می کرد، من می خواندم و شبش همان اتفاقات موجود در کتاب را می دیدم، تمام مراحلی که آقای صدر با جناب کارسینوما طی کرد ما دیدیم. کارسینوما همان غده ای است که در همه جای بدن پخش می شود، این را در طول زندگی دوستم؛ داوود امیری هم دیدم.» او اضافه کرد: «این کتاب اصلاً شبیه غم نامه نیست بلکه شبیه فتح نامه است، به نظرم حمید و داوود امیری کارسینوما را با مرگ شکست دادند و مسخره اش کردند. چه کسی می تواند وقتی سرطان تمام وجودش را گرفته است، غمگین نباشد؟ ولی چرا یک نفر تا آن لحظه آخر مقاومت می کند؟ داوود دوست من تا دو روز آخر داشت ورزش می کرد. راستش با دیدن این دو نفر یاد بابک خرمدین هم افتادم که به دار شد، آنقدر آنجا ماند که تمام پرندگان بدن او را خوردند. سوال این است که آیا بابک خرمدین شکست خورد یا خلیفه عباسی که او را به دار کرد؟ به نظرم خلیفه عباسی شکست خورد. کارسینوما شبیه خلیفه شد و صدر شبیه خرمدین. من هیچ گاه فکر نمی کنم حمیدرضا صدر مرده است، برای داوود هم، چنین تصوری دارم. هر کجا می روم نشانه های این عزیزان را می بینم.» ۳۶۵ روز است که دستان گرمت را نگرفته ایم
سپس غزاله صدر فرزند حمیدرضا صدر پشت تریبون قرار گرفت و به قرائت متنی برای حاضران در مراسم پرداخت: «برای تو می نویسم پدر که حالا یک سال است کنار ما نیستی، برای تو که ۳۶۵ روز پیش تن خسته ات را رها کردی و به آسمان پر کشیدی، برای تو که سه سال با دل و جان با دشمنت جنگیدی و آن همه سوزن و شیمی درمانی را به جان خریدی.
حالا ۳۶۵ روز است ما دستان گرمت را نگرفته ایم و صورت ماهت را نبوسیده ایم، حالا یک سال است میان نور و ستارگان و ابرها به دور از رنج و بیماری هستی ولی ما دلتنگت هستیم. من و مامان در جای جای خانه تو را می بینیم، هر کجا می رویم تو به فکر ما می آیی، ما روزها و شب ها را با خاطرات تو سر می نماییم و ساعتی نیست از تو حرف نزنیم، ما هنوز با تو زندگی می نماییم. از تو برای همه چیز ممنونم، برای تمام زحماتی که برای ما کشیدی برای همه چیزهایی که به من یاد دادی، برای تصمیماتی که گرفتی، برای آنکه سه سال با هیولا جنگیدی. از تو ممنونم که بهترین پدر دنیا بودی گرچه خودت می گفتی پدر خوبی نبوده ای اما برای من سراسر خوبی بودی. خانواده سه نفره ما با وجود تو خوشبخت بود حالا اما خانواده ما بدون تو کوچک تر هم شده است، ما بدون تو دیگر شکلی نداریم. من هیچ گاه رهایت نخواهم کرد. ما به تو افتخار می نماییم که سراسر خوبی بودی، هیچ گاه منافع شخصی را ترجیح ندادی، به تو افتخار می نماییم به تو که تنها وصیتت این بود که بعد از مرگ بدنت را به تحقیقات پزشکی تقدیم کنی، گفتی می خواهی به درمان سرطان کمک کنی. درست است که این کار متاسفانه انجام نشد، اما ما به همین تصمیمت افتخار می نماییم. تو نمرده ای، تو از هر زنده ای زنده تری و همیشه در قلب ما می مانی.» وقتی صدر مقابل فردوسی پور می نشست
در ادامه این مراسم امیر حاج رضایی کارشناس فوتبال به صحنه آمد و اظهار داشت: «با آقای صدر بوسیله نوشته های وی آشنا شدم، همیشه دوست داشتم او را ببینم و وقتی در هفته نامه «تماشاگران» مطلبی از او خواندم بوسیله همکارانش متوجه شدم حمیدرضا صدر با فوتبال هم آشناست پس مثل گمشده ای در جست وجوی او بودم. خوشبختانه حمیدرضا صدر به تلویزیون آمد، وقتی برای نخستین بار حمیدرضا صدر را دیدم به او گفتم چقدر خوب شد به تلویزیون آمدی.» او اظهار نمود: «در دوره های مختلف جام جهانی، در مسابقات، در رونمایی از کتاب ها و... کنار ایشان بودم. روزی آقای صدر به من گفت من عمر زیادی نمی کنم که من او را سرزنش کردم، اما نمی دانستم چه چیزی در کمین زندگی اوست. حمیدرضا صدر مرگ اندیش بود در صورتیکه زندگی را عمیقاً دوست داشت، گاهی در بین صحبت ها به این اختتام اشاره و درباره آن صحبت می کرد. زمانی که در تلویزیون مقابل فردوسی پور می نشست یک پینگ پنگ کلامی جریان پیدا می کرد و مخاطبان فوتبال واقعی را می دیدند.» این کارشناس فوتبال عنوان کرد: «حمیدرضا صدر تسلط زیادی به فوتبال خصوصاً فوتبال انگلستان داشت؛ بطوریکه بازیکنان همه تیم ها حتی تیم های گم نام انگلیس را می شناخت و ما در حیرت می ماندیم. وی در برنامه های تلویزیونی آن شوریدگی اش را به میلیونها ایرانی که پای تلویزیون نشسته بودند، منتقل می کرد. آقای صدر تو حالا در آسمان ها هستی از یک جای خوب با آن روح بلندت ما را می بینی. تو به من گفتی تا فوتبال هست می شود ادامه داد پس چگونه شد که ادامه ندادی؟ اندوه سفرت هنوز با من هست.» حاج رضایی اظهار نمود: «آقای صدر در برنامه های ما نقش اساسی داشت. ادبیات، دانش گسترده، صداقت و مردم دوستی او به ما کمک کرد، او به مفهوم واقعی عاشق بود و همیشه می گفت طرفدار تیم های ضعیف است و دوست دارد آنها ببرند. بعدها در ماهنامه فیلم امروز مطلب آقای طالبی نژاد را خواندم که گفته بود حمیدرضا صدر ورای تسلط به حوزه فوتبال و سینما، یک نویسنده واقعی بود. آن قلم شیوا و آن واپسین کتابش برای من دردناک بود. میراث آقای صدر باقی مانده و آن کتاب هایی است که در زمینه فوتبال نوشته و از این طریق به فرهنگ فوتبال ایران کمک کرده است.» ادبیاتی که صدر به تلویزیون اضافه کرد
رضا جاودانی مجری برنامه تلویزیونی دیگر سخنرانی بود که به صحبت درباره حمیدرضا صدر پرداخت. او اظهار داشت: «هنوز باورم نمی گردد استاد صدر در کنار ما نیست. آشنایی من با او از سال ۲۰۰۴ شروع شد، حمیدرضا صدر مرد فوق العاده ای بود، آنقدر در برنامه های تلویزیونی پرشور بود که هنوز مردم به ما پیام می دهند و می گویند جای دکتر صدر خالی است، او با کلام شیرین خود جادو می کرد.» جاودانی مطرح کرد: «حمیدرضا صدر تاریخ دیگری را برای ما آورد بطورمثال همه چیز را با تاریخ رویدادهای فوتبالی یادآوری می کرد. ضمن این که ادبیات دیگری را به تلویزیون اضافه کرد، یک شیرینی و یک هیجان را به تلویزیون آورد؛ بطوریکه همیشه عادت داشتیم با هیجان و روحیه فوق العاده اش او را ببینیم. حمیدرضا صدر فوتبال را خودِ زندگی می دانست، من اما از او گله دارم که زود ما را رها کرد و رفت و این گله همیشه باقی می ماند.» او وقار و شأن را به فوتبال و سینما داد
در آخر این مراسم عباس یاری پشت تریبون قرار گرفت و اظهار داشت: «حمیدرضا صدر کسی بود که وقار و شان را به فوتبال و سینما داد و جایگاه برجسته ای را با قلم خود به همراه آورد. من هر وقت به تحریریه مجله، به سینما و به تئاتر می روم، نشانه های وی را می بینم. پیاده روهای این شهر گواهی می دهند که او چقدر به مخاطب و کسانی که می دید انرژی می داد. حمیدرضا صدر آنقدر از خودش انرژی به جا گذاشته است که هنوز در کنار ما هست، با روح و منش و کلام خود در کنارمان هست. او گرفتار بدترین نوع سرطان شده بود اما به خاطر این انرژی مثبتی که داشت سه سال دوام آورد، حمید در قلب همه ما هست.» رضا کیانیان، محسن امیر یوسفی، هوشنگ گلمکانی، عباس یاری، پانته آ بهرام، امیر حاج رضایی، تهمینه میلانی، مجتبی میرطهماسب، امید روحانی، احمد امینی، ابوالحسن داوودی، رضا جاودانی، پژمان راهبر و تعدادی از دوستداران و علاقه مندان به زنده یاد حمیدرضا صدر در این مراسم حضور داشتند.
حمیدرضا صدر روز ۲۵ تیر ۱۴۰۰ بر اثر بیماری سرطان از دنیا رفت.
۵۷۲۴۴
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب