كمترین كار در حق هنرمندانی كه محل اجرایشان كوچه و خیابان است، چیست؟
محسن شریفیان با اشاره به اینکه محل اجرای «دُم دُم سحری نوازان» بوشهر بعنوان برگزارکنندگان یک آیین موسیقایی رمضانی نه روی استیج که در کوچه و خیابان است، کمترین کار را «تجلیل» از این خنیاگران دانست.
به گزارش کارکادو به نقل از خبر آنلاین، محسن شریفیان موزیسین، نوازنده سازهای نی انبان و نی جفتی و محقق موسیقی بوشهر و جنوب ایران به سوال «دُم دُم سحری نوازان» بوشهر بعنوان برگزارکنندگان یک آیین موسیقایی رمضانی در چه وضعیتی به سر می برند، پاسخ داد. سرپرست گروه لیان با اشاره به اینکه «می پذیریم که آن بخش از موسیقی رمضان که بعنوان نوایی برای بیدارکردن هنگام سحر به کار می رفت، بواسطه پیشرفت علم و توسعه تکنولوژی کارکرد خودرا به شکل طبیعی از دست داده است»، توضیح داد: «با وجود این، معتقدم همچنان می توان بعنوان هنری اسلامی و یکی از نقاط عطف پیوند موسیقی و مذهب به آن توجه کرد و از آن لذت برد. بارها پیشنهاد داده و گفته ام کمترین کار تجلیل از کسانی ست که این هنر را بی هیچ چشم داشتی زنده نگه داشته اند. کسانی که اهل روی استیج آمدن نیستند و برای دیدنشان باید به کوچه های شهر و دیار خودشان سر زد. دست کم می توانم بگویم من هیچگاه شاهد تجلیل از این خنیاگران نبوده ام و اگر تجلیلی هم اتفاق افتاده است، من ندیده ام. معتقدم هنوز هم برای انجام این کار دیر نیست و همچنان می توان از این هنرمندان قدردانی کرد.» متن کامل این گفت و گو را می توانید در محسن شریفیان: برای بوشهری ها رمضان بدون «دُم دُم سحری نوازان» قابل تصور نیست بخوانید. ۵۸۲۵۹
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب