گرانی زمین و زباله گردشگری با روستاها چه كرده؟
به گزارش كاركادو سه سال است كه 500 روستا برچسب گردشگری خورده اند، بی آن كه در وضعیت آنها تغییری داده شود. حالا مدیركل دفتر همكاری و توافق های ملی گردشگری می گوید: بیشتر آنها از حالت روستا خارج شده اند و باید بازبینی شوند.
به گزارش کارکادو به نقل از ایسنا، تغییر وضعیت در این روستاها، باتوجه به برنامه ششم توسعه و طرح های در رابطه با روستاهای هدف گردشگری، به مدلول ایجاد زیرساخت هایی پایدار برای خدمات رسانی بهتر به گردشگران، درآمدزایی، رفع معضل بیکاری و مهاجرت، آموزش روستاییان، خصوصاً دهیاران و شورای روستا برای همسو کردن طرح های هادی و ایجاد زیرساخت همسو با نیاز گردشگران، شناسایی جاذبه ها، مراقبت اصولی از منابع طبیعی و تاریخی، حفظ فرهنگ بومی و بافت روستایی و رفتار با گردشگران و متعاقبا، آموزش گردشگران برای چگونگی رفتار با جوامع محلی و احترام به فرهنگ و ارزش های بومی، محافظت از محیط طبیعی و بافت روستایی است.
بررسی های میدانی نشان می دهد، دستاورد بیشتر روستاهایی که تا کنون گردشگری شده اند، مشابه آن چه در استان های شمالی کشور دیده می شود، افزایش نرخ زمین و اجاره اقامتگاه مسافری، زمین خواری، انباشت زباله و تعرض به محیط زیست و تخریب طبعیت بکر، اجرای طرح های نیمه کاره بنیاد مسکن برای سنگ فرش کردن خیابان ها و نماسازی خانه ها، طرح های ناسازگار و ناهمسو با موضوع گردشگری، تغییر و آشفتگی در بافت روستایی و فرهنگ بومی و در نهایت، برخورد و مجادله بین جوامع محلی و مسافران بوده است.
شاید مهم ترین اقدامی که در امتداد گردشگری روستایی در بعضی از این مناطق شده، همان افزایش تعداد اقامتگاه های بومی و روستایی (بومگردی)، اجرا و برگزاری جشنواره های میوه و خوراکی بوده که این اقدامات هم در کوتاه مدت، فدای اهداف کمی و منجر به درآمدزایی و اشتغال ناپایدار و موقت شده است.
لیلا اژدری ـ مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری ـ درباره وضعیت حاکم در این روستاها، می گوید: «در این سال ها به غیر از ارتقای کمی اقامتگاه های بوم گردی، اتفاق خاصی در زمینه توسعه روستایی صورت نگرفته است که علت اصلی آن نبود هماهنگی بین دستگاه ها است. هر کدام از دستگاه های مربوطه بودجه ای را که در اختیار دارند بدون در نظر گرفتن اهداف گردشگری و برمبنای برنامه های سازمانی خود برای توسعه روستایی صرف می کنند.»
از سال ۱۳۹۶ اعلام گردید که ۵۰۰ روستا هدف گردشگری شده اند، از آن زمان تا کنون نه فقط این عدد روی کاغذ تغییری نکرده و همچنان در روی اسناد و طرح ها ذکر می شود که در کشور ۵۰۰ روستای هدف گردشگری وجود دارد که برنامه مشخصی هم برای بهبودی وضعیت آنها و حرکت در راه توسعه گردشگری روستاها وجود ندارد. درحالی که سال ۹۶ زهرا احمدی پور ـ رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ قول داده بود مطابق برنامه ششم توسعه اقداماتی برای تقویب زیرساخت در این روستاها انجام می شود و در ۷۸ روستای پایلوت هم طرح ضربتی تولید و اشتغال اجرا خواهد شد.
اما با گذشت سه سال از آن حرف ها، مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اینک می گوید: «در طرح روستاهای هدف گردشگری ۵۰۰ روستا انتخاب شده بود، اما باتوجه به اصلاحات کشوری که انجام شد تعداد زیادی از آنها از حالت روستا خارج شده اند که مقرر است در یک کارگاه تعاملی فاکتورهای انتخاب روستاهای هدف گردشگری انتخاب شوند.»
او تاکید می کند: «در جریان این طرح ارزیابی، قرار نیست هیچ کدام از روستاها از لیست روستاهای هدف گردشگری بیرون بروند، بلکه ارتقا پیدا می کنند و در تقسیم بندی هایی که اعلام خواهیم کرد، طبقه بندی می شوند.»
معاون گردشگری هم اخیرا از تهیه سند بخشی توسعه گردشگری روستایی و عشایری آگاهی داده که مقرر است نقشه راه باشد. به گفته، مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری، این سند در مرحله تعیین بودجه است.
باید دید در سالی که به نام «گردشگری و توسعه روستایی» است و از سویی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفته برنامه هایش را در این سال معطوف به توسعه روستایی می کند، چه تغییری در وضعیت آشفته روستاهای گردشگری رخ می دهد و چقدر وزارتخانه ها و سایر سازمان ها که تا کنون عملکرد همراه و همسو نداشته اند، همکاری خواهند کرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب