سردرگمی از سكوت درباره لطمه های كرونا به تئاتر
كاركادو: در شرایطی كه سالن های تئاتر و سینما همچنان در تعطیلی به سر می برند، برخی از اهالی تئاتر بر تشكیل یك نظام صنفی و باز شدن راه گفت و گو و مذاكره با مسئولان برای پیدا كردن چاره ای در جهت جبران خسارت های ناشی از تعطیلی سالن ها در ایام كرونایی تاكید دارند.
به گزارش كاركادو به نقل از ایسنا، بیش از یك ماه از تعطیل شدن سالن های سینما و تئاتر به دنبال شیوع ویروس كرونا در كشور می گذرد. بگفته بعضی تئاتری ها، شاید بشود سینما و تئاتر را نخستین مشاغلی دانست كه بطور رسمی و جدی توسط دولت تعطیل شدند. در تمام این روزها نگرانی زیادی از طرف هنرمندان و صاحبان سینماها و تماشاخانه های تئاتری وجود داشت كه برهمین اساس در سینما كمیته ای توسط سازمان سینمایی تشكیل شد تا به بررسی مشكلات و خسارت های تعطیلی الزامی سینماها به سالن ها و دیگر مشاغل وابسته بپردازد. در این راستا قرار شد برای هر پرده سینمایی در سینماهای خصوصی مبلغ ۱۰ میلیون تومان وام داده شود تا هزینه های جاری و فوری آنها در شب عید پرداخت گردد.
البته اینكه این رقم چقدر مورد رضایت سینماداران بود و اینگونه اقدامات و نیز برنامه اكران سال جدید تا چه زمانی پیش بینی شده در جای خود قابل بحث است، اما حداقل در ظاهر و هر چند اندك پیگیری هایی صورت گرفت، در صورتیكه در تئاتر تقریباً همه چیز در سكوت و جهل می گذرد.
در هفته های اول تعطیلی تئاتر، خیلی از مدیران تماشاخانه های خصوصی از توقف اجراها ابراز نگرانی می كردند و بر لزوم حمایت دولت تاكید داشتند، چونكه آنها نیز مانند سینماداران در پرداخت حقوق و هزینه های جاری شب عید مانده بودند و البته به مشكلاتشان باید اجاره سالن و كنسل شدن اجراهای ماه های آینده را هم اضافه می كردند. كار برای برخی از این تماشاخانه ها چنان سخت شد كه اعلام نمودند در آستانه ورشكستگی قرار دارند.
در این راستا جلسه ای میان مدیركل وقت هنرهای نمایشی و مدیران تماشاخانه ها انجام شد و شهرام كرمی - مدیر كل وقت اداره هنرهای نمایشی - قول حمایت را به آنها داد اما مدت زمان زیادی نگذشت كه خودش به دلایلی كه آنها را سختی كار و مسائل مالی عنوان می كرد، از سمت خود استعفا كرد و در فاصله چند روز بعد قادر آشنا بجای او منصوب گردید كه البته تابحال صحبت جدی و پیگیری خاصی برای رسیدگی به وضعیت گروه ها و سالن های تئاتر از طرف این مدیر جدید دست كم همانند آنچه در سینما رخ داده، رسمی و رسانه ای اعلام نشده است، جز پیامی برای روز ملی تئاتر كه در آن بر پایبندی به منع گردهمایی برای كنترل شیوع ویروس كرونا تاكید كرده است.
از آنجائیكه خیلی از گروه ها و تماشاخانه های تئاتری از مدت ها قبل برنامه ریزی كرده بودند تا همانند چند سال گذشته، از هفتم فروردین و همزمان با روز ملی هنرهای نمایشی اجراهای خودرا در سال جدید آغاز كنند، با ادامه دار بودن تعطیلی بر نگرانی و بلاتكلیفی آنها افزوده شده و به سبب آنكه از طرف دستگاه متولی هم اقدام عملی كه این گروه ها در جریانش باشند اتفاق نیفتاده، چند نفر از تئاتری ها شب گذشته در یك هم اندیشی مجازی شركت كرده و نقطه نظراتی را درباره برون رفت از این وضعیت و انتظار از دولت مطرح نمودند.
میثم عبدی، داوود نامور، شاهین چگینی و مهدی كوهیان همچون كسانی بودند كه بعنوان بازیگر، كارگردان، مدیر سالن و حقوقدان در یك گفت وگوی زنده موضوع هایی را مطرح نمودند كه به قسمتی از آنها در این گزارش اشاره می شود.
همچون بحث های مطرح شده، به نبود امنیت شغلی اصحاب فرهنگ و هنر و استقرار نداشتن یك نظام صنفی باید اشاره نمود كه این افراد معتقد بودند اگر هر دو این ها الان وجود داشت، بخش زیادی از مشكلات هنرمندان با تعطیلی پیش آمده قابل مرتفع شدن بود.
مهدی كوهیان در این زمینه به برنامه ششم توسعه كشور اشاره نمود و اظهار داشت: در سال ۹۵ دولت ۶ ماه وقت داشته تا صندوق بیمه بیكاری را راه اندازی كند ولی این اتفاق آنطور كه باید عملی نشده است. ضمن اینكه وقتی دولت خودش سینما و تئاتر را تعطیل كرده باید در قبال آنها مسئولیت هم داشته باشد.
در این زمینه به تشكیل كمیته در سازمان سینمایی و پیگیری حسین انتظامی برای جلوگیری بیشتر از صدمات وارد شده اشاره شد كه در تئاتر نتایج مشابهی وجود نداشته است.
همین طور نامور اشاره نمود، اوایل اسفند سال ۹۸ با شهرام كرمی جلسه ای برگزار كردند كه دیگر خبری نشد و بااینكه نامه ای هم به معاونت هنری نوشته شده اما هیچ پیگیری از طرف معاونت صورت نگرفته است.
شاهین چگینی هم با اشاره به اینكه بواسطه شیوع ویروس كرونا برخی اتفاقات و كمبودها پررنگ تر شدند اظهار داشت: تئاتر یك نظام صنفی ندارد و از بازیگران و دیگر هنرمندان گرفته تا آموزشگاه ها و تماشاخانه ها همه در پراكندگی هستند. البته یك خانه تئاتر داریم ولی نمی دانیم در این موقعیت چه كار می كند. پس بنظر می رسد بهتر است همه اصناف جمع شوند و از حوزه های مختلف كنار هم قرار گیرند تا در چارچوب یك شورای عالی صنفی تئاتر مطالبه گری نماییم چون این خلأ به شدت وجود دارد و همه سردرگم هستیم.
او اضافه كرد: راه قانونی و مناسب برای پیگیری مشكلات گفت و گو و مذاكره عنوان می شود اما چه كسی باید جلو برود و این وظیفه را بر عهده بگیرد؟ این وظیفه ای است كه شاید خانه تئاتر باید داشته باشد، اما كاری نمی كند، پس حتما باید نظام صنفی راه بیاندازیم. همین الان ۲۴۳۱ هنرمند در ماه های اسفند و فروردین قرار بود در تماشاخانه ها به اجرای تئاتر بپردازند كه همگی بیكار شدند ضمن اینكه بیش از ۵۰ درصد صندلی های مربوط به تماشاگران تئاتر در ۱۶ تماشاخانه خصوصی مستقر است و این ها همه بر ضرورت پیگیری این مساله تاكید دارد.
در این گفت و گو همین طور عنوان شد كه وقتی از جانب خانه تئاتر یك نامه سرگشاده به وزیر نوشته می شود، باید انتظارات عملی خواسته شود، نه اینكه نامه به شكلی باشد كه انگار برای تبلیغ است. بر این اساس نبود یك نهاد صنفی قابل اعتماد بیش از هر چیز احساس می شود.
ناگفته نماند كه تماشاخانه های خصوصی تنها قشر خسارت دیده تئاتر نیستند و خیلی از گروه های نمایشی باوجود هزینه های زیادی كه برای تولید اثرشان صرف كرده بودند شاید تا ماه های طولانی قادر به اجرای كار خود نباشند و معین نمی باشد از بودجه حمایتی تئاتر برای آنها هم حمایتی در نظر گرفته می شود یا خیر. به ویژه آنكه در ۲۶ اسفند جلسه ای در معاونت هنری درباره لطمه های اقتصادیِ تعطیلی كارهای هنری به سبب شیوع ویروس كرونا و چگونگی و امكان ترمیم لطمه ها تشكیل شد، اما جزئیاتی از نتایج اجرایی و عملیاتی آن منتشر نشده و با آنچه در این هم اندیشی عنوان شد حتی بنظر می رسد به اطلاع مدیران تماشاخانه ها نیز نرسیده است.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب