صداوسیما رئیس هم دارد؟
به گزارش كاركادو روزنامه ایران در یادداشتی به قلم محمدمهاجری در انتقاد از سخنان برادر شهید غضنفر ركن آبادی نوشت: از میهمانی دعوت می كنند كه میراث دار شهیدی عزیز است. تریبون را به او می سپارند و او مسئولان بعثه حج مقام معظم رهبری و دیگر نهادهای مسئول را متهم می كند كه در باره قربانیان فاجعه 4سال قبل در منا، ساخت وپاخت كرده اند.
ساعتی بعد، محتوای برنامه در فضای مجازی منتشر می شود. مسئولان صداوسیما هم به احتمال زیاد بوسیله همین فضا متوجه می شوند كه چه دسته گلی به آب داده اند و به تلاش می افتند تا قضیه را جمع و جور كنند. نخستین ژست، ژست آزادی بیان و تعاطی افكار است كه ایهاالناس یك نفر آمده در تلویزیون و حرفی زده كه نظر شخصی اوست؛اگر كسی جوابی دارد بسم الله! اولا آقای رئیس صداوسیما اگر به چنین برنامه هایی كه از شبكه افق پخش می شود دقت كند، درخواهد یافت كه از این نمونه دروغ و تهمت یك دفعه و دوبار نیست كه گفته شده و اتفاقا روی آنتن زنده هم رفته است. اما بنظر می رسد زور آقای رئیس آنقدرها نیست كه جلوی دعوت از مهمانهایی را كه در این برنامه حضور می یابند و طبق عادت یا از روی توهم، دروغ می گویند بگیرد. حتی نمی تواند پخش زنده این برنامه ها را كه معمولا برای امنیت ملی كشور هزینه می تراشند متوقف نماید و بعد از بازنگری منتشر كند. اگر مقرر است مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید بترسد، پس باید تدبیری به اتاق مدیران صداوسیما راه یافته باشد. بدین سبب چاره ای جز این نمی ماند كه تصور شود چنین اقداماتی از روی عمد صورت می گیرد. این تصور انگاه قطعی تر می شود كه صداوسیما بعنوان رقیب سیاسی دولت وارد میدان می شود و از جایگاه اپوزیسیون (همچون بی بی سی و رادیو فردا و تلویزیون وابسته به آل سعود) به دستگاههای اجرایی كشور حمله می كند.آن وقت آخر هرماه منتظر است از همین دولتی كه از بامداد تا نیمه شب به آن بد می گوید، مواجبش را بگیرد!
كاش تلویزیون بجای اینكه از آمارهای ۹۰درصد به بالا برای بینندگان خود حرف می زند در باره عملكردش به یك نهاد بیطرف پیشنهاد نظرسنجی بدهد و با دیدن نتایج، ماست ها را كیسه كند ولااقل خودش را نفریبد. ثانیا فرض نماییم ژست آزادی بیان صداوسیما جدی باشد. اگر چنین است چرا رسانه ملی همیشه به یك سمت غش كرده و همواره یك بخش كوچك بداخلاق عصبانی از جریانهای سیاسی جامعه قدر می بینند و در صدر می نشینند؟ واقعا در میان این همه استاد دانشگاه و اقتصاددان و دولتمرد و فرهنگ شناس و فرهیخته، تریبون باید دست چند نفر محدود وابسته به یك دكان سیاسی نه چندان خوشنام بیفتد كه معمولا هم برای كشور هزینه ساز شود؟ این كجایش با ژست آزادیخواهی صداوسیما جور در می آید كه صداهای گوناگون در جامعه از تلویزیون پخش نشود؟ *** خاطرم هست یكبار مقام معظم رهبری در در باره صداوسیما فرمودند خودشان نیز منتقد این رسانه اند. همان موقع نوشتم اگر جای رئیس صداوسیما بودم با این بیان معظم له، اتاق كارم را ترك می كردم و كلید را به نگهبان می دادم و برای همیشه می رفتم. راستش الان فكر می كنم ایشان آن سفارش را عملی كرده و من جای گلایه از ایشان را ندارم! چون اگر صداوسیما رئیس داشت و رئیسش در اتاق كارش بود نباید اوضاعش این همه شلم شوربا باشد! ۱۷۱۷
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب