در آغازین روز نوزدهین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی مطرح شد:
تاكید بر ضرورت تاسیس دانشگاه برای نمایش هایی آیینی و سنتی
به گزارش كاركادو دبیر جشنواره آیینی و سنتی بیان كرد: آنچه حالا نبودش، بیشتر از هرچیز دیگری احساس می شود، بخش آموزش است. یادگیری نمایش های آیینی با چند واحد دانشگاهی صورت نمی گیرد. زمان آن رسیده یك دانشگاه یا رشته ای برای نمایش های آیینی و سنتی در نظر گرفته شود تا بتوان در این زمینه به صورت تخصصی كار كرد.
به گزارش كاركادو به نقل از ستاد خبری نوزدهین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی، این رویداد بامداد شنبه ۱۹ مردادماه با افتتاح هفتمین سمینار بین المللی جشنواره در شهر قمصر كاشان و با حضور داود فتحعلی بیگی(دبیر جشنواره)، حمیدرضا اردلان(دبیر بخش سمینار) و دیگر مدیران جشنواره شروع شد.
در نخستین روز این سمینار اردشیر صالح پور كه اجرای نشست آنرا بر عهده داشت اظهار داشت: برای تحقق هر امری اساسا باید به سه چیز توجه كرد. پژوهش، آموزش و آفرینش همچون همین موارد به شمار می آید كه بدون آنها نمی توان كارها را به سرانجام رساند. جای خوشی است كه جشنواره نمایش های آیینی و سنتی به امر پژوهش توجه دارد. حقیقتا برای این جشنواره پژوهش پایه است چونكه می توان از آنها در جهت توسعه تئاتر سنتی بهره برد.
سپس داود فتحعلی بیگی (دبیر جشنواره) به بیان توضیحاتی درباره جشنواره نمایش های آیینی و سنتی پرداخت و اظهار داشت: سی سال پیش یعنی سال ۶۸ نخستین دوره این جشنواره را با ۱۱ نمایش آغاز كردیم. در آغاز تنها به تعدادی اجرا بسنده می كردیم اما پس از آن تصمیم گرفتیم كه از افرادی برای سخنرانی در جشنواره دعوت نماییم، اما از دوره ۱۳ ام رسما سمیناری طراحی شد و خیلی جدی به مقوله پژوهش پرداخته شد. برگزاری سمینار سبب شد تا افرادی از شهرستان ها نیز در آن حضور پیدا كنند كه اتفاق بسیار مهمی بود.
او افزود: آنچه حالا نبودش، بیشتر از هرچیز دیگری احساس می شود، بخش آموزش است. به زعم بنده با وجود تلاش ها در این زمینه، هنوز كافی نیست و نیاز به كارهای بیشتری است. به صورتی باید بگویم یادگیری نمایش های آیینی با چند واحد دانشگاهی صورت نمی گیرد. زمان آن رسیده كه یك دانشگاه یا رشته ای برای نمایش های آیینی و سنتی در نظر گرفته شود تا بتوان در این زمینه به صورت تخصصی كار كرد.
دبیر نوزدهمین جشنواره آیینی و سنتی درانتها اظهار داشت: خوشحالیم كه در ۱۹ امین دوره این جشنواره بیشتر از ۵۰۰ تقاضا برای حضور در جشنواره داشتیم كه از آن میزان بیشتر از ۱۰۰ نمایش برای اجرا در جشنواره پذیرفته شده اند. امیدواریم روزی این جشنواره بعنوان جشن ملی در سراسر ایران اجرا شود و بدین سان اتفاق های خوبی را در بخش نمایش های آیینی و سنتی شاهد باشیم.
حمیدرضا اردلان (دبیر بخش سمینار) هم در ادامه این نشست گفت: یكی از اهداف این سمینار این بود كه زمینه ای را فراهم آورد تا اسناد نمایش های آیینی و خود آیین ها جمع شوند. بر همین مبنا از ابتدا قرار ما این بود كه اگر كسی آیینی را ارائه كند، بتواند در این سمینار شركت نماید. همین سوژه سبب شد تا پس از چندین دوره، افراد در ارتباط با آیین های مختلف كه در این سمینار معرفی شده بودند، اطلاعات تازه ای را جمع آوری كنند.
وی افزود: دومین تلاش ما این بود كه در این بخش به میان رشته ای ها دقت نماییم. چون اصولا آیین ها چند وجهی هستند. بدین سبب این بستر در سمینار برقرار شد تا چند رشته بتوانند روی آیین مورد نظر پژوهش كنند. سومین سوژه تداوم این سمینارها بود. تاكنون هرطور شده این سمینار برگزار شده و به صورتی اگر امسال به سرانجام برسد، ۱۴ امین سال را نیز پشت سر گذاشته ایم. باید بدانید كه ۱۴سال نگه داشتن رویداد پژوهشی در ایران به هیچ وجه كار ساده ای نیست. چهارمین مورد توجه به نسل جوان است. این سمینار تمایزی بین نسل جوان با نسل دیگر نداشته و ندارد و از حضور همه پژوهشگران استقبال كرده و به صورتی سبب هم نشینی نسل جوان و نسل قدیمی تر شده است.
اردلان ضمن بیان اینكه نسبت های معاصر آیین های گذشته، شعار این سمینار است، اظهار داشت: سوژه اصلی ما در بخش سمینار این است كه بررسی نماییم آیا آیین های ما در این عصر جایگاه خودشان را دارند؟ ریشه خیلی از آیین های ما در كشورهای اروپایی نیز وجود دارد و لازم است كه به آنها توجه كرد.
او در آخر با اشاره به اینكه ما به بحث آیین توجه ویژه داریم و امیدواریم مسئولان و آكادمی ها نیز به آن توجه ویژه داشته باشند، عنوان كرد: این آرزو وجود دارد كه همچون كشورهای دیگر كه از شهرهای فرهنگی خود برای رویدادهای هنری استفاده می نمایند، این سمینار نیز حیات خودرا در قمصر كاشان ادامه دهد.
نخستین مقاله هفتمین سمینار بین المللی نمایش های آیین سنتی با سوژه «پیشنهاد برای سوژه یك سمینار» اثر جمشید ملك پور بود كه در نبود او توسط اردشیر صالح پور خوانده شد.
در این مقاله این پرسش مطرح می شد كه آیا می توان نمایش های آیینی و سنتی را نوزایی كرد؟ و اینكه آیا بطور كل آیین ها توانایی نوزایی دارند یا خیر؟ درانتها این مقاله نیز پیشنهاد شد كه بخش سمینار در سال آینده به ۵۰ سال كوشش و كوشش برای بازنمایی آیین های نمایشی بپردازد و تلاش ها در این زمینه را برسی كند.
سمینار این جشنواره تا فردا ۲۰ مردادماه نیز ادامه خواهد داشت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب