آیا ایرانی ها این قدر قاتل و كلاه بردارند؟
مصیبت و خشونت در صداوسیما داد می زند!
كاركادو: «هرگونه نقشی كه صداوسیما ایفا كند چه در سریال ها و برنامه های تولیدی و چه گفت وگوها یا مستندها، هر انتخابی كه انجام دهد اثرات این انتخاب در جامعه نشان داده خواهد شد.»
در هر فامیل ایرانی، دست كم یك قتل اتفاق می افتد و هر خانواده ی ایرانی حتما درگیر یك قتل در بطن یا پیرامون خود شده است. تقریباً در تمامی خانواده های ایرانی، یك نفر دست به سرقت از خانواده یا دیگران می زند. یك سوم ایرانیان در حال حق السكوت دادن هستند، یك سوم در حال حق السكوت گرفتن و یك سوم هم بی عرضه هستند؛ وگرنه در یكی از دو دسته ی قبلی قرار می گرفتند!
در هر خانواده ی ایرانی یك نفر پیدا می شود كه به دسیسه مشغول می باشد و حاضر است حتی عمر و هستی خود یا دیگران را تباه كند، تا چیزی را تلافی كرده باشد. خشونت طلبی، توطئه گری، انتقام جویی، خلاف كاری، مصیبت زدگی، درماندگی و البته آدم كشی، نزد ایرانی ها و خانواده های ایرانی، امری رایج است!
این، تصویری است كه سریال ها و فیلم های ایرانی روایت می كنند و این پرسش را به وجود می آورند كه آیا واقعاً این گونه است و ما در چنین وحشت كده ی هولناكی زندگی می كنیم؟ كافی است به همین سریال های رمضانی كه مدت زیادی هم از پخش آنها نگذشته نگاهی بیندازید.
حمید شكری خانقاه - استاد ارتباطات - با نگاهی به سریال های تلویزیونی با تمركز بر خشونت مستتر در آنها در گفت وگویی با ایسنا چنین اظهار نمود: صداوسیما با عنایت به همه گیر بودن و كاركردی كه دارد - با عنایت به توده ای بودن كه قشر عظیمی از توده ها را پوشش می دهد - هر كاری كند اثرات خوب یا بد خودرا خواهد گذاشت. اگر برنامه های فرهنگ سازی را ایجاد كند فرهنگ سازی ایجاد می شود اگر برنامه های ضد فرهنگ و ضد ارزشی را ایجاد كند طبیعتاً در جامعه همان برنامه ها گسترش پیدا می كنند؛ پس هرگونه نقشی كه صداوسیما ایفا كند چه در سریال ها و برنامه های تولیدی، چه گفت وگوها یا مستندها، هر انتخابی كند اثرات این انتخاب در جامعه نشان داده خواهد شد.
وی با اعتقاد بر اینكه صداوسیما نتوانسته است اثر مثبت روانی و جریان سازی فرهنگی مثبت در جامعه را ایجاد كند، اظهار نمود: تیمی كه در صداوسیما بعنوان سیستم فكری مدیریت می كنند، یك تیم سیاست زده هستند حتی فیلم ها و مستندهایی كه ساخته می شوند از بعد سیاسی به آنها نگاه می شود. ارزیابی اینكه چه اثرات مثبتی این آثار می تواند در جامعه داشته باشد، یك ارزیابی از جنس سیاست زدگی است؛ البته چندین محدودیت هم وجود دارد. ما یكسری آثار خشونت آمیز در تلویزیون می بینیم كه قسمتی از واقعیت های زندگی ماست؛ چیزی كه واقعیت زندگی باشد طرفدار خودش را پیدا می كند و جایگاه خودش را هم در بین مردم خواهد داشت اما متأسفانه در ساخت فیلم های عاطفی و عشق و عاشقی دست تلویزیون بسته است. صداوسیما نمی تواند این بخش از واقعیت های جامعه را در آثار خود نشان دهد. اما ساختن فیلم درباره بدبختی، خشونت، قتل و بیچارگی كه گاهی در جامعه رخ می دهد را می تواند نشان دهد.
او اضافه كرد: مشكلی كه ما در جامعه داریم این است كه دیدن ابراز علاقه دو عاشق از طرف مردم، سخت تر از دیدن اعدام كردن یك فرد در جامعه است. این همان فرهنگ سازی ضدارزشی است كه ما داریم.
شكری در ادامه این گفت و گو تصریح كرد: صداوسیما در بخش عاطفی و ایجاد رابطه عاطفی مثبت نتوانسته است نقشی را در این چندساله ایفا كند و این شاید بخاطر محدودیت های فكری یك جناح غالب است كه ما در صداوسیما آنرا می بینیم. اما در بخش خشونت در فضای التهاب فقر و بدبختی توانسته فضاسازی كند در واقع چهره جامعه ایران در صداوسیما فقیر است و مصیبت زدگی و خشونت در صداوسیما داد می زند. در فیلم های خانوادگی كه در تلویزیون ساخته می شوند، زن اغلب مظهر مصیبت زدگی و بدبختی و همواره گریان و نالان است و مرد را فردی خلافكار و انتقام جو می بینیم؛ پس كارگردانان و سناریونویسان نیاز به یك تكانش فكری و بازبینی و تجدید نظر فكری با رویكرد ایجاد فرهنگ خوب در كشور را دارند.
این مدرس ارتباطات با اشاره به برخی مباحثی كه در آثار تلویزیونی از آنها غفلت می شود، اظهار نمود: ما كم فیلم ایرانی دیده ایم كه وقتی پلیس در آن سوار ماشین می شود كمربند ایمنی را ببندد اما در ارتباط با فیلم های خارجی باید گفت ۹۹ درصد دزدهایی كه نشان داده می شوند زمانی كه وارد ماشین می شود كمربند خودرا می بندند؛ این یعنی اینكه كسانی كه فیلم می سازند باید دستورالعمل ها را جدی بگیرند. ما در فیلم های ایرانی می بینیم كه حتی پلیس هم كمربند ایمنی خودرا نمی بندد.
شكری با اشاره به آثاری كه در روزهای رمضان امسال از تلویزیون پخش گردید، اظهار داشت: صداوسیما در روزهای رمضان برنامه هایی را پخش كرد كه نشان داده است در امر فرهنگ سازی عملكرد ضعیفی داشته است، یكی از دلایلی كه مردم به ماهواره گرایش پیدا كرده اند همین عدم توانمندی صدا و سیما در جذب مخاطب است. درست است كه بعضی از آثار تلویزیون مشهور می شوند اما باید گفت اثراتی كه می گذارند خیلی مثبت نبوده است. شاید از لحاظ صحنه، لوكیشن و برخی سكانس ها جذابیت داشته باشند، ولی وقتی به اصل ماجرا نگاه می كنید می بینید اثراتی كه در جامعه می بینیم حس مثبتی را در افراد ایجاد نكرده است؛ بعنوان مثال در جامعه ما افراد به شدت به یكدیگر بی اعتماد هستند و در فیلم ها به ندرت پیدا می كنید كه فردی به فرد دیگر اعتماد پیدا كند و ضربه نخورد.
وی ادامه داد: صدا و سیما هیچ گاه گوش شنوایی نداشته است. بسیاری از صاحب نظران در این زمینه مدام در مصاحبه ها خطاب به صدا و سیما مطرح كرده اند كه این روش درست نیست بجای اینكه در جامعه آرامش ایجاد كند التهاب به وجود می آورد. پیشنهاد می شود كه صدا و سیما احساس آرامش مردم را جدی بگیرد و به مردم در تولید برنامه ها آرامش بدهد.
این استاد ارتباطات با اشاره به اینكه رویكرد اخیر صداوسیما در ماجرای قتل، ضدارزشی و وحشتناك بود اظهار داشت: چون طیف فكری خاصی در صداوسیما غلبه دارند، مردم پذیرفته اند كه صداوسیما هر چه كه میل می كند پخش می كند در صورتیكه در دنیا برمبنای میل مخاطب برنامه تولید می كنند و در هر سازمانی بطور قطع افكار یك مدیریت و یك طیف غلبه نمی كند.
شكری خانقاه درانتها با یادآوری خاصیت های رسانه تلویزیون و تاثیرات آن بر مخاطب، اشاره كرد: در بین وسایل ارتباط جمعی، تلویزیون، كامل ترین و جذاب ترین رسانه ای است كه مخاطبانش طیفی گسترده ای از افراد جامعه را دربرمی گیرد. حوزه ی نفوذ تلویزیون، این رسانه را به وسیله ای برای توسعه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی تبدیل نموده است. تلویزیون به سبب داشتن مخاطبان گسترده، با قابلیت های فنی ای كه دارد، می تواند اطلاعات جامعی را هم زمان در چارچوب صدا و تصویر به مخاطب ارائه نماید. بنا بر این این رسانه به یك وسیله ی مطلوب برای افراد تبدیل گشته است. تلویزیون های دولتی از زمان تأسیس تابحال تغییرات زیادی را در نحوه تولید و ارائه برنامه های خود به میان نیاورده اند و بنا بر این مخاطبان زیادی نیز ندارند، اما تلویزیون های خصوصی خصوصاً تلویزیون هایی با رویكرد تجاری بیشتر مخاطبان را از آن خود كرده اند. افزایش رسانه های دیداری به لحاظ كمیت، سبب افت كیفیت و بی برنامگی در این رسانه ها شده است تا جایی كه بیشتر این رسانه ها تنها به پخش سریال های خارجی یا برنامه های شبیه بهم اكتفا می كنند.
منبع: كاركادو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب