درافشانی ابوالقاسم طالبی و نیشخند افخمی، روی آنتن زنده تلویزیون مایه شرم ساری است
کارکادو: نظرات درخشان و مشعشع ابوالقاسم طالبی جای خود، او می تواند هر نظر راست و ناراستی داشته باشد و می تواند برای اثبات عقیده خودش هر هجوی را سرهم کند؛ اما نکته اینجا است، بهروز افخمی اگر به عنوان نماینده تلویزیون -که نهادی رسمی است- آنجا نشسته، نباید حرف مدعو برنامه را اصلاح نماید یا به احترام ساحت عمومی به سخنانش تعریضی داشته باشد؟
ابوالقاسم طالبی کارگردان - حتما تا این لحظه ویدئوی حضورش در برنامه هفت به دستتان رسیده و گوهرافشانیش را دیده یا شنیده اید- در برنامه زنده هفت تلویزیون که کارش نقد فیلم است، حرفی درباره ی قسمتی از زنان و مادران سینما و این سرزمین زده و مجری برنامه –بهروز افخمی- در جواب، نه فقط کوششی برای اصلاح این حرف واقعاً بی ربط نکرده، بلکه حرف مهمانش را با لبخند تأیید کرده است.
آن هم برنامه ای که هر شب بهروز افخمی در آن اصرار پشت اصرار دارد که پدران و مادران بگذارید بچه هایتان برنامه هفت را نگاه کنند، چونکه آینده سینما به بینندگان کودک و نوجوان این برنامه گره خورده است.
بهروز افخمی اگر می خواهد از گروه کودکان و نوجوان برای خود و برنامه اش طرفدار جمع کند آن هم شبی که انیمیشنی در جشنواره اکران شده، با خودش فکر نکرد اگر به احتمال ضعیف پدری و مادری موافقت کرده باشند تا بچه هایشان برنامه هفت را ببینند این حرف جای شنیدن دارد؟ واقعاً آدمی که انصاف داشته باشد از کار آقایان در حیرت می ماند، این همه پریشانی و بی برنامگی و بی تدبیری نوبر است.
ابوالقاسم طالبی جنس فیلم هایش مشخص و معلوم است، او فیلم سازی سیاسی است و وابستگی جریانی مشخص معلوم دارد، و بر کسی هم پوشیده نیست. این که خواسته های به حق نیمی از زنان سرزمین مان را از محجبه و کم حجاب نادیده بگیرد و بعد کل مسئله را به اعتراضات اخیر برخی از هنرمندان و بازیگران گره بزند و بگوید: «برخی از زنان سلبریتی، یائسگی خودرا به گردن جمهوری اسلامی می اندازند.» و در ادامه این ادبیات بی ادبانه و بی شرمانه آنها را از بورس افتاده لقب داده و ادامه دهد: «این بازیگران زن تا از مرز پنجاه سالگی رد می شوند روسری برمی دارند و منتقد جمهوری اسلامی می شوند.» این نشان از درماندگی وی در تحلیل واقعیت دارد.
طالبی با این حرف در ظن و گمان خود، هم طرف مخالف را تحقیر کرده و هم تخفیف داده؛ اما آنچه به واقع عیان شده است، لکنت فکری او و هم مسلکان اوست که نه واقعیت را می بینند و نه قدرت تحلیل آنرا دارند، چونکه اگر ماجرا آن بود که او می گفت، کار به اینجا نمی رسید که هم او و هم هم مسلکانش مجبور باشند در نهادی رسمی دست به تحقیر نیمی از جامعه کشور بزنند.
این حرف او عیار ذهنش را نشان میدهد چونکه آن قدر خالی از فکر و اندیشه است که باید یک امر طبیعی در هستی را به یک امر اجتماعی بخیه بزند بلکه نتیجه مطلوب سیاسی خودرا بگیرد. وگرنه کیست که نداند زنان بازیگری که این روزها کنش اجتماعی داشتند، چیزی را نمی خواستند گردن کسی بیندازند؛ بلکه به مطالبه قسمتی از جامعه که خودشان هم در آن بخش قرار می گرفتند، پاسخ دادند.
بماند که این حرف نشان داد طالبی و طیفی که او به آن تعلق خاطر و وابستگی دارد به آدم ها تا جایی که برایشان منفعت و سودمندی دارند، حرمت می گذارند. اگر بازیگری روزگاری نقشی را بازی کند که مقبول آقایان باشد، او را در آن نقش ستایش می کنند و هر روز از بازی اش می گویند؛ ولی در لحظه ای که با آنان تفاوت دیدگاه پیدا می کند، حاضر هستند هر آسمان وریسمانی ببافند؛ اما او را تخریب کنند، حتی شده از امری طبیعی که بر تمام زنان عالم عارض می شود مایه بگذراند تا در نظر خودشان از میدان پیروز بیرون بیایند.
نکته دیگر آنست که طالبی در ذهنش با تابوهایی زندگی می کند که برای بخش بزرگی از جامعه امروز ایران پایان یافته است، دیگر کارکرد زنان و مردان به تولیدمثل و توانایی تولیدمثل خلاصه نمی گردد، نگاه امروز بخش بزرگی از جامعه این است که زنان در دوران یائسگی و پس از آن از بورس نمی افتند چونکه توانمندهایی آنان فراتر از حدودوثغور تعریف شده برای طالبی است.
یائسگی زنان دیگر آن قبحی که او فکر می کند، ندارد، امروز همه دلیلهای علمی این پدیده طبیعی که عارض تمام زنان عالم می شود را کم وزیاد می دانند، مسئله ذهن مردسالار زده اوست که نظر زنان تا پیش از یائسگی که توانایی تولیدمثل دارند را می پذیرد، اما پس از آنرا نه! چونکه یائسگی را عامل نظر دادن می داند. این حرف را بگذارید در کنار تمام شعارهایی که در تمام این سال ها از تمام نهادهای جمهوری اسلامی فریاد زده شده که نگاه غرب به زنان جنسیت زده و مردسالار است و فقط جذابیت های کذای آنان را می بینند، بعد فیلم ساز همین جریان می آید می گوید چون زنان وارد مرحله ای از زندگی شده اند که اتفاقاً دست خودشان نیست و از قضا امری طبیعی در هستی است و دیگر آن جذابیت های سنی قبلی را ندارند، طلبکار می شوند. واقعاً در عمق این نگاه چقدر امر نکوهیده خوابیده است و چه تعارضی بین حرف های نوشته و روی کاغذ آقایان و حرف هایی که ناخودآگاه از باطنشان بیرون می آید، وجود دارد.
اما کماکان بر سر همان حرف اصلی هستم که بهروز افخمی که روبروی او به عنوان نماینده نهاد رسمی تلویزیون نشسته است چرا باید با لبخندی مضحک این حرف غیرقابل دفاع را تأیید کند، غیر از آن چرا آن کنترل کنندگان اتاق فرمان که به همه مجریان فرمان می دهد چه بگو و چه نگو و اینجا این را بگو و آنجا آنرا بگو، چطور در گوش افخمی نخواندند که حداقل تو از جانب نهاد رسمی تلویزیون بگو که این نظر شخصی آقای طالبی است و تلویزیون و صداوسیما بر این نظر نیست؛ چونکه حداقل نیمی از بازیگران سریال ها و برنامه و مجریان آن سازمان زنان هستند که این امر طبیعی بر آنان عارض خواهد شد و اینجای استهزا ندارد.
بماند که خود افخمی هم پیش از آن که هفت را به او بدهند، جملات مشعشعی گفته بود که سایر دوستان به آن پرداختند. اتخاذ این مواضع این نکته را برای مخاطب تداعی می کند که شاید خبری از پروژه های آینده وجود دارد که ما یعنی مردم از آن بی خبریم.
۵۷۵۷
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب