پرویز تناولی:
شرکت در ونیز برای هر کشوری افتخار است ولی ما در آن غایب هستیم
به گزارش کارکادو ایسنا نوشت: حدودا یک ماه از شروع پنجاه وهشتمین دوسالانه هنر ونیز سپری می شود و در صورتیکه این رویداد بزرگ بدون حضور ایران درحال برگزاری است، تعدادی از مسئولان فرهنگی کشور همچنان امید حضور در این رویداد هنری را برای ایران از دست رفته نمی بینند؛ با این وجود پرویز تناولی ـ هنرمند شناخته شده کشورمان ـ بر این باور است که شاید باید زمان را از دست رفته دانست.
پرویز تناولی هنرمند مجسمه سازی است که تجربه ی حضور در بینال ونیز را در کارنامه هنری خود دارد. او بر این باور است که زمان جهت شرکت در این دوره از بینال را شاید باید از دست رفته دید و درباره این رویداد اظهار داشت: «بینال ونیز دو سال یک دفعه برگزار می گردد و تعدادی از کشورها در این فضا، یک غرفه رسمی دارند. ایران اما همچون کشورهایی است که هیچ غرفه رسمی ندارد. غرفه رسمی را بطور معمول یک موزه مدیریت می کند که در ایران مدیریت غرفه اجاره شده بر عهده موزه هنرهای معاصر تهران است.»
او افزود: «اصولا نه فقط بینال، بلکه هر نمایشگاه هنری، یک کوراتور (گرداننده) دارد که غرفه و چیدمان نمایشگاه بر عهده او است. از آنجائیکه موزه هنرهای معاصر تهران تحت نظر وزارت ارشاد است، بعد از انتخاب کار، بنا بر بودجه ای که دارند، باید مجوز ارشاد را نیز گرفتن کنند؛ بر این اساس نه فقط سلیقه کوراتور بلکه موازین و قوانین ارشاد نیز دخیل می شود.» تناولی با اشاره به این نکته که شرکت کردن در بینال ونیز برای هنرمندان افتخار بزرگی شمرده می شود، اظهار داشت: «شرکت در بینال ونیز برای هنرمندان منتخب افتخار بزرگی است. اغلب کشورهای شرکت کننده بهترین و خاص ترین هنرمند خودرا به بینال می برند. اکثرا حتی فقط یک هنرمند. و بدین سان پیشرفت هنری کشور خودرا به بهترین وضع ممکن به دنیا معرفی می کنند.» این هنرمند مجسمه ساز افزود: «با از دست دادن غرفه دائمی و باتوجه به پر شدن فضای دائمی جشنواره، غرفه های ایران در چد دهه اخیر، به محل دیگری منتقل شد که بیشتر کشورهای عرب زبان آنجا را خریداری می کردند و البته ایران کماکان هم غرفه دائمی ندارد. بدین سبب هر بار دولت ایران بوسیله وزارت ارشاد اسلامی بودجه ای تعیین کرده و مکانی را اجاره می کند.»
تناولی در آخر اظهار نمود: «دوره جشنواره ۶ ماهه است و ونیز به سبب جزیره ای بودن مکان گرانی محسوب می شود؛ بدین سبب بودجه ۶ ماهه اجاره، حمل و نقل آثار به ونیز، بازگشت و استخدام و رسیدگی به کارمندان غرفه، برای این مدت زمان شاید امکان پذیر نیست.»
غیبت ایران در پنجاه ونهمین دوره از بینال هنری ونیز، در چنان سکوت خبری شروع شد که در ابتدای برگزاری، از سمت هیچ مسئولی توضیحی درباره علت غیبت عنوان نشد و یا اطلاع رسانی دراین زمینه صورت نگرفت. شاید دلیل این اتفاق را تا حدودی بتوان به تغییر مدیریت ها در زمینه تجسمی ـ از موزه هنرهای معاصر تهران تا اداره کل هنرهای تجسمی ـ در آن مقطع زمانی نسبت داد. ضمن این که یکی از مسائل دیگری که درباره حضور نداشتن ایران در بینال هنر ونیز به ذهن می رسد، مربوط به مشکلات مالی است. این در حالیست که برای مثال حضور ایران در پنجاه و ششمین دوره این رویداد هنری با کمک یک بنیاد خصوصی میسر شد. و این تجربه، پرسشی جدی را به میان می آورد، اینکه چرا مانند برخی دوره های گذشته از کمک بخش خصوصی دراین زمینه بهره گرفته نشد؟ و یا اینکه چرا یک روند سیستماتیک قوی جاری نمی گردد تا با تغییر آدم ها، حضور کشورمان در رویدادهای مهم هنری به قوت خود باقی بماند؟ ۵۷۵۷
منبع: karkado.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب